Kieskeurig eetgedrag: mama blijf eens zitten
In deze blog wil ik het hebben over een veelvoorkomend probleem als er sprake is van kieskeurig eetgedrag: het ‘mijn kind eet niet, dus ik voel me genoodzaakt om het over te nemen’ probleem. Soms is dat ook nodig, bijvoorbeeld als er levensbedreigende tekorten dreigen te ontstaan. Dan heb ik het over sondevoeding, bijvoorbeeld. Als je baby minder eet dan andere baby’s, of als je peuter een keer niet wil avondeten, is dat geen rechtvaardige reden om het over te nemen. Het werkt zelfs averechts. Hieronder zal ik uitleggen waarom dat zo is en deel ik tips over hoe om te gaan met kritisch eetgedrag.
Tips voor kieskeurig eetgedrag: duw je kind niet het zwembad in
Als je peuter nog niet kan zwemmen, duw je het dan het zwembad in? Omdat andere kinderen al wel kunnen zwemmen? Waarschijnlijk niet. Waarschijnlijk laat je het ‘leren zwemmen’ volledig over aan je kind. Je maakt je geen zorgen als je kind iets langzamer is dan andere kinderen. Alle kinderen zijn nu eenmaal anders, toch? Pushen, of in het zwembad duwen, werkt alleen maar averechts! Nou, met eten is dat net zo.
Eten is een leerproces
Eten is een leerproces met vele aspecten: het sociale aspect, het motorische aspect, het zintuiglijke aspect, omgevingsaspecten, culturele aspect, enzovoort. Wist je dat een baby proeft met alle zintuigen? Dit komt doordat zintuigelijke hersengebieden tot het eerste jaar nauw met elkaar verbonden zijn. Daarbij ontwikkelen kinderen zich in de eerste drie jaar ontzettend snel. Als wij de rest van ons leven in dat tempo zouden doorgroeien, zouden we meters lang zijn, inclusief gigantische hoofden.
Mijn kind eet opeens niet meer: de fase van individualisering
Daarbij gaan kinderen vanaf 1,5 jaar een nieuwe ontwikkelingsfase in waarbij ze hun eigen ‘ikje’ leren ontdekken en meer loskomen van de ouders. In de natuur (want ja, we zijn helaas nog steeds geprogrammeerd op hoe we duizenden jaren geleden leefden) betekende dat kinderen op eigen initiatief wat meer loskwamen en zich meer onafhankelijk opstelden van de ouders. De natuur heeft heel handig bedacht dat kinderen in deze fase angst ontwikkelen voor nieuwe voedingsmiddelen. Dit voorkomt dat kinderen zomaar elk besje in hun mond stoppen, want die kunnen potentieel giftig zijn.
Het gedrag van je kind is normaal
Het gedrag van je kind is normaal. Het volgt zijn eigen leerproces. Het ene kind stopt vanaf het eerste hapje alles in zijn mond, het andere kind doet dat ook, maar stopt daarmee zodra je overgaat naar vaste voeding. Het ene kind lijkt onverzadigbaar, het andere kind heeft na 1 hapje genoeg. Het is allemaal oké. Alhoewel, het is oké zolang jij het oké vindt. Jouw angst voor voedseltekorten voelt je kindje feilloos aan, maar je kindje begrijpt niet wat tekorten zijn. Die voelt alleen jouw angst. En als je iets nieuws wil leren, heb je juist vertrouwen nodig.
Dus, mama’s en papa’s, vertrouw op je kindje, vertrouw erop dat het goed komt. Ook als je kindje (tijdelijk) zijn eten weigert. Want ja, het is tijdelijk. Tenzij jij je ermee gaat bemoeien. Denk maar aan het zwembad. Als je kinderen erin gooit voor ze er klaar voor zijn, gaan ze er niet zo snel meer in.
Merk je dat je hier wat meer hulp bij kunt gebruiken? Kijk dan eens hier, bij het SuperProef Programma en leer alle tips en tools voor een gezond proefklimaat. Of maak gelijk een afspraak voor een (gratis) kennismakingsgesprek.